Geschreven aan Petro van der Pas, de creator van Vrouw Holle en Tara.
Wat ik je nog wil vertellen is dat bij het eindritueel van het Kinderfestival mijn kleindochtertje van 4 onbedaarlijk begon te huilen, omdat Tara weer het woud in ging...ze zou haar zoooo missen...en ze is de hele avond niet meer opgehouden. Geen leuk eind voor haar dus en haar ouders.....maar....
toen ik haar de volgende ochtend zag vloog ze op me af en ze zei: Oma, oma...ik heb iets bedacht voor Tara...kunnen we in jouw bloementuin bloemen gaan plukken en dat we er samen een mooie krans van maken en die op de plek waar Tara het woud in ging neerleggen? En dan pluk ik ook nog bloemetjes voor haar die ik erbij leg...
Nou, dat vond ik een geweldig plan natuurlijk. Dus we gingen naar de kruidentuin en daar hebben we een mooie bloemenkrans gemaakt. Ze had ook een mandje gehaald en daar losse bloemen in verzameld. Dus, die middag gingen we, met haar pappa en mamma, haar broertje wilde niet mee...op weg voor een "kranslegging,"ha, ha...en om te zoeken naar de plek waar Tara was verdwenen, Toen we die plek gevonden hadden hebben we eerst de Tara mantra gezongen, ik althans en daarna legde ze de krans neer...maar omdat Tara zo groot is bedacht ze dat we hem beter in een struik konden hangen, zodat ook de dieren er niet bij konden. Zo gezegd, zo gedaan...en zij legde heel serieus de bloemetjes op de grond eronder....en keek eerbiedig steeds het bos in. Dus ik zei tegen haar: Kijk, daar in de verte is Tara misschien, want ze is zoooo groot, en misschien hoort en ziet ze ons wel en kijkt ze op een afstandje wat wij aan het doen zijn, terwijl zij in het bos tuurde. Er kraakte ergens een tak en zij zei: Hoor, oma.....misschien is ze daar....
Nadat we nog even stil gestaan hebben zijn we al zwaaiend en Dag Tara roepend vertrokken met een tevreden Sophietje nadat ik beloofd had dat ik zou gaan kijken of Tara de krans had opgehaald. Mooi verhaal, vind je niet? Ik dacht, dat stuur ik je nog even... Ik hoop dat we volgend jaar wel een vervolg met Tara gaan doen.... Ik denk dat Sophie heeel blij is als Tara weer uit het bos komt....Ik denk dat het feit dat ze aan de gevel gehangen heeft veel indruk heeft gemaakt op kinderen. Ik vond dat trouwens ook erg mooi. Nou, dat was het voor nu, tot volgend jaar...hartelijke groet, oma Marya
